Συμπρωτεύων λόγος
ΜΑΝΟΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣTA ΣΞΨ
Χρρρρ...!
Όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης - που μου πήρε τη συνέντευξη στο προηγούμενο
ένθετο - μου μετέφερε την επιθυμία του 40ού Π να γράψω κανά κομμάτι κάθε
δυο μήνες και με πληρωμή, φώναζα από μέσα μου: OXI!
Όταν όμως του ξέφυγε στην κουβέντα ότι το ένθετο βρίσκεται σε κίνδυνο,
γιατί ενώ ο κ. Καββαθάς είχε υποσχεθεί δέκα εκατομμύρια ενίσχυση και
στέλνει μόνο πέντε, είπα θα γράψω τέσσερα, χάρισμά σας. Ένα για κάθε τροχό.
Ένα για τον τροχό της ιστορίας. Ένα για τον τροχό του οδοντιάτρου. Ένα για
τον τροχό του αυτοκινήτου. Κι ένα για τον τροχό του γύφτου που τροχίζει.
A! Θαυμάσια, είπε ο Νίκος ενθουσιασμένος κι επειδή το άλλο τεύχος θα βγει
πρωτοχρονιάτικα κι αποφασίσαμε να γράψουμε όλοι για το χρόνο, γράψτε κι
εσείς για το χρόνο αλλά light και να μην ξεπερνά τις 350 λέξεις. Ησύχασε
φίλε μου, του λέω, δεν πρόλαβα να σου πω OK κι εσύ μου δίνεις γραμμή, μου
δίνεις θέμα, μου λες νάναι light και 350 λέξεις. Και ξέρεις ότι μιλάς σ?
έναν άνθρωπο πούχει την προσωπική του γραμμή. Όχι, όχι, γράψτε ό,τι θέλετε,
αυτά που μου είπατε για τους Έλληνες οδηγούς, τις σκέψεις σα για τ? αμάξια,
μ? απάντησε.
Θα μπορούσα να του απαντήσω με τη φόρμουλα του Παπανδρέου που λέει ναι στο
συνομιλητή του, έχεις δίκιο, και μετά κάνει το αντίθετο.
Μετά που κλείσαμε το τηλέφωνο σκέφτηκα. Γιατί όχι; Θέμα ο χρόνος. Όχι κι
άσχημο θέμα. Χρόνου φείδου. O χρόνος είναι χρήμα. O χρόνος είναι ο Κρόνος
που τρώει τα παιδιά του. Και light. Στο light είμαι μάνα. Μετά, ψύλλοι στ?
αυτιά μου μπήκανε. Αν γράψουμε όλοι για το χρόνο, το ένθετο θάναι σαν τον
αστρολόγο Λεφάκη την ώρα που κοιμάται και ρρρροχαλίζει. Δεν μπορεί να μου
είπε για το χρόνο μόνο. Θάταν εντελώς προσκοπικό. Την ώρα που το ένθετο
έχει ανάγκη από χρήμα. Αυτό είναι, σκέφτηκα. Μου είπε για το χρόνο κι
εννοούσε το χρήμα. Αφού έτσι κι αλλιώς ο χρόνος είναι χρήμα, άρα το χρήμα
είναι χρρρόνος. Αρρρα;
Πουλήθηκες για χρήμαααααα
στο καταχείμωνο
για μένα είναι κρίμαααα
για σένα αλλίμονο.
Μόνο που πρέπει να μετρήσω τις λέξεις νάναι τουλάχιστον 365, όσες και οι
μέρες του έτους. Και ήδη είναι. Πάτησα μίζα αντί για φρένο. O λαός λέει:
σήμερα το χρήμα κυβερνά. Πράγματι, κάποτε αγωνιζόμαστε για το 1-1-4. Τώρα
οι αιτήσεις για καζίνο είναι 114. Πάει κι αυτό που έλεγε παλιά ο λαός:
πολλοί το χρήμα εμίσησαν, τη δόξα ουδείς.
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα
για τα λεφτά δε μ? αγαπάς
E, όχι λοιπόν φίλε μου Αντύπα, γιε του δίκιου. Ας μείνουμε εμείς
ρομαντικοί, παλιομοδίτες, αισιόδοξοι κι αιθεροβάμονες. Πάρτε δωρεάν παιδιά
400 λέξεις. Παίρνω όση δόξα μπυ αντιστοιχεί και φεύγω με τον παλιό το
χρόνο. Μ? αρέσει που στο δρόμο τα παιδιά με φωνάζουν Αγιο Βασίλη (δεν μ?
άρεσε που στο Πλατώ ήρθε μια όμορφη, μού ?δωσε ένα τριαντάφυλλο και μού
?πε: είστε γλυκούλης σαν τον Αγιο Βασίλη).
Δωρεάν έλαβα, δωρεάν δίνω. Στην προκειμένη περίπτωση έως να στείλει ο
Καββαθάς κι άλλο χρήμα στον 40ό Παράλληλο.
Στη Θεσσαλονίκη ο λαός παραπονιέται: η Αθήνα έχει το χρήμα, άρα έχει και το
χρόνο.
Όμως δεν είναι έτσι. δεν έχουν χρόνο στην Αθήνα. Εδώ στη Σαλονίκη έχουν
χρόνο να πουν και μια καλημέρα. Είναι τα ζώα μας αργά! Τρέχουν σαν την
Καρέτα - Καρέτα.
Στην Αθήνα κι η καλημέρα είναι χρήμα. Γι? αυτό δεν έχουν χρόνο να
συναισθανθούν ούτε για εαυτούς ούτε για τη χώρα. Μάλλον γι? αυτούς έγραψα
το άσμα:
Τι να τα κάνω τα λεφτά
όταν δεν έχω φράγκο
κ. Καββαθά, στείλε λεφτά να σου στείλουμε χρόνο. Ολοκαίνουριο! 7
ταχυτήτων!_Μ.Ρ.
ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Είναι παράξενοκαι δεν τόχω παρατηρήσει μόνο εγώ, ο Επαμεινώνδας
Τσερτσένογλου: κάθε χρόνο, παρά τα κρύα και τα χιόνια, ο Αη Βασίλης έρχεται
με έλκηθρο καμπριολέ.
Φέτος που τον συνάντησα μου είπε πως είχε προσθέσει και αερόσακο ασφαλείας
στο έλκηθρο και, για να φρενάρει με μεγαλύτερη ασφαλεια, έχει προσαρμόσει
ABS στα πόδια, στις οπλές των ταράνδων.
Επίσης μου ανέφερε πως το έλκηθρό του διαθέτει από χρόνια πλαϊνά, ηλεκτρικά
παράθυρα και ψηφιακό μαγνητόφωνο - αντιολισθητικές αλυσίδες δεν χρειάστηκε
ακόμη καθότι η κίνηση με το έλκηθρο βασίζεται εκεί ακριβώς: στην ολίσθηση.
Ήρθε και φέτος γλιστρώντας ταχύτατα πάνω στα χιόνια της φαντασίας μας, εν
είδει ντυμένου στα κόκκινα Μπεν Χουρ που οδηγεί το άρμα του σε λευκό
σουρρεαλιστικό χλοοτάπητα, φέρνοντας δώρα που τάχουν βαρεθεί τα παιδιά και
δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν.
Σκεφτόμουν ότι είναι αμφίβολο αν ο Αη Βασίλης κατορθώσει εντέλει να μπει σε
κανένα σπίτι από το τζάκι αφού οι περισσότεροι, πλέον, βάζουν στις
καπνοδόχους τους συναγερμούς PIRANHA και COBRA επειδή φοβούνται μήπως
εισβάλλουν από κει πεινασμένοι Αλβανοί μεταμφιεσμένοι σε Αη Βασίληδες.
Κι ενώ ο Αη Βασίλης μάλλον θα δυσκολεύεται να μπει σε κανένα σπίτι να
αποθέσει τα δώρα του αφού θα χτυπούν ανηλεώς οι συναγερμοί κι ενδέχεται
μάλιστα να τον συλλάβει και η αστυνομία ως επίδοξο διαρρήκτη ή ως
μεταμφιεσμένο δραπέτη του Κορυδαλλού, μέσα στα σπίτια θα τρώμε παραδοσιακά
ελληνικά τσουρέκια φτιαγμένα στην Ταϊβάν κι έτοιμες βιομηχανικές γαλοπούλες
μεγαλωμένες σε κλωβούς παχύνσεως τις λεγόμενες και: ?η φωλιά του κούρκου?.
Θα τρώμε κούρκο βλέποντας στην TV τον Κούρκουλο ή ακόμα και την Κούρκουλα -
θα γίνουν ένα κουρκούτι όλα αυτά και θα χρειαστεί μισή χούφτα χωνευτικά
Simeco ώστε να διευκολυνθεί η πέψη.
Τη λειτουργία θα τη δούμε επίσης από την τηλεόραση, ενώ άρχισαν ήδη να
κυκλοφορούν Χριστουγεννιάτικες λειτουργίες σε βιντεοκλίπ για να
διευκολύνεται ο κόσμος - και είναι φυσικό τα παιδιά που θα λένε τα κάλαντα
να τα πληρώνουν οι νοικοκυραίοι με πιστωτικές κάρτες (όποιο παιδάκι δεν
έχει Diners δεν θα παίρνει φράγκο).
Χριστουγεννιάτικα δέντρα θα υπάρχουν σε αφθονία: καταρχήν ήδη έχουν ευρεία
προτίμηση τα εισαγωγής, κατεψυγμένα, σε συσκευασία αλα - Μπάρμπα - Στάθης,
εντός ζελατίνας, με ορμονικά κλαδιά και γερό κράτημα - ιδανικά για
καυσόξυλα νωρίτερα από την ημέρα των φώτων.
Ενώ έχουν από μέρες σφαγεί τα έλατα που καλλιεργούνται ειδικά για να κοπούν
κατά τα Χριστούγεννα, να στολιστούν λίγες μέρες και μετά να γεμίσουν τους
κάδους της πόλης, να γίνουν προσανάμματα στα τζάκια ή να εγκαταλειφθούν
στις γωνιές των δρόμων, απούλητα, καρφωμένα πάνω σε σταυρόσχημα σανίδια για
να στέκονται όρθια για καμιά δεκαριά μέρες - μέχρι να μαραθούν. Ευτυχώς
έχει ελαττωθεί ο αριθμός των περιπλανώμενων Αλβανών που η παρουσία τους θα
δυσκόλευε την ελευση των Μάγων, και δεν θα μας άφηνε να κατασπαράξουμε του
κούρκους με την ησυχία μας. Στις βιτρίνες των καταστημάτων αναβοσβήνουν
φάτνες με το Χριστούλη φτιαγμένες από μελαμίνη. Ορισμένες, ωραιότατες,
έχουν την ένδειξη: ?η φάτνη κλιματίζεται?/
Είναι προφανές: η εποχή που την οικογένεια του Ιησού τη ζέσταιναν τα χνώτα
των ζώων έχει παρέλθει. Οι Τρεις Μάγοι προσανατολίζονται πλέον από ειδικό
δορυφόρο που εκπέμπει δέσμη ακτίνων λέιζερ, κι ο Ηρώδης δεν διατάζει τη
σφαγή των νηπίων αλλά τον αποκεφαλισμό τους δια της τηλεοράσεως. Μετά από
ένα ορισμένο αριθμό τηλεοπτικών εκπομπών όλα τα παιδιά γίνονται ακέφαλα.
Μερικοί επιστήμονες πασχίζοντας να αναλύσουν το ?Χαίρε νύμφη, ανύμφευτε?
και την ?άμωμο σύλληψη? μιλούν για ?εξωσωματική γονιμοποίηση? και διαδίδουν
ότι ο παπουτσής Ιωσήφ έχει ήδη υπογράψει συμβόλαιο και προσληφθεί από την
Timberland.
O Αη Βασίλης, που ήρθε καβάλα στο κάμπριο έλκηθρό του, τάχει πληροφορηθεί
όλα αυτά. Προχθές, καθώς ανέφερα πριν, εγώ ο Επανμεινώνδας Τσερτσένογλου,
τον συνάντησα: μου είπε ότι είναι από μέρες κοντά μας αλλά δεν μπορεί να
μοιράσει κανένα δώρο, και λόγω των συναγερμών στα σπίτια, και στα τζάκια,
από τα οποία πλέον δεν μπορεί να παρεισφρύσει για να κάνει έκπληξη στα
παιδιά αλλά και γιατί - κυρίως - την πρώτη νύχτα που έφτασε, του έκλεψαν το
έλκηθρο και ζητούν λύτρα για να το επιστρέψουν.
Είναι στενοχωρημένος, όχι μόνο γιατί δύσκολα θα το ξαναβρεί ακόμα και μέσω
Χαρδαβέλλα, αλλά διότι το είχε εντελώς ανασφάλιστο._Γ.Σ.
O ΕΞΩΜΕΡΙΤΗΣ
Κώστας Βακαλόπουλος
O μεγαλύτερος ανθέλληνας έγινε ο σημερινός Νεοέλληνας!
Αν άφηνα τον εαυτό μου να εκφραστεί εντελώς ελεύθερα, κλείνοντας το 1995
δίχως αναστολές, εσωτερικές πιέσεις και άλλου είδους συναισθήματα, αν
επιχειρούσα να κατευνάσω τις σκοτεινές δυνάμεις, με τις οποίες αντιπαλαίω
μόνιμα, αν όφειλα να γράψω κάτι εντελώς διαφορετικό, που να απέχει πολύ από
όσα μηχανικά και μη, συνηθίσαμε να κάνουμε, αν αβίαστα και αυθόρμητα
λειτουργούσα μακριά από τα στερεότυπα και τα επιτηδευμένα, σίγουρα όσα θα
σημείωνα θα υπήρξαν εντελώς διαφορετικά.
Αν δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για περαιτέρω αυτοκαταστροφή χωρίς ν?
αποκλειστεί το προαιώνιο αίσθημα της αισιοδοξίας και τις ελπίδας, τότε το
άισθημα της αηδίας διογκώνεται καθημερινά περισσότερο μέσα μου, απειλεί την
εσωτερική μου υπόσταση και ψυχοσύνθεση και, πιστεύω ακράδαντα ότι απειλεί
το κονωνικό σύνολο υποσκάπτοντας τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης σε πολύ
μεγάλό βαθμό. Αηδία από τα προσωπικά βιώματα και τη διαδικασία της
αναζήτησης, αηδία για την ανισσοροπία των ιδεών και το κοινωνικό σύνολο των
ζωντανών - νεκρών, αηδία για το προσωπείο της παραποίησης, τον μικρόκοσμο
της μιζέριας, τον αφανισμό της δημιουργικής προσπάθειας, την ισοπέδωση των
πάντων, αηδία για τις ελάχιστες μόνο αντιστάσεις, για το πλέγμα της
προσωπικής αυτοπροβολής, για τον κόσμο του κέντρου και την παθογένεια του
αθηνοκεντρισμού, για το ελληνικό στίγμα στα Βαλκάνια και την πορεία των
εθνικών θεμάτων, αηδία για την κοροϊδία σε βάρος του απόδημου ελληνισμού,
για το μέλλον του τόπου και το τσίρκο της κουλτούρας.
O ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης και ο περιορισμός της σε καθαρά
υποτυπώδη, τετριμμένο, πεζό και μηχανικό ρόλο, αποδεικνύει ακριβώς την
ανυπαρξία του κόσμου των ιδεών και την αποθέωση του ρόλου της σκοπιμότητας
σε μια κοινωνία ζωντανών - νεκρών, σ?ένα έθνος χωρίς όνομα. Σκόπιμα
καλλιεργήθηκε η σύγχυση από το σύστημα ώστε να μη διακρίνουμε τίποτε, να μη
γνωρίζουμε σε τελευταία ανάλυση τι θέλουμε, που πάμε και να βαδιζουμε έτσι
σ?ενα δρόμο αδιέξοδο. Ωστόσο ο χειρότερος εχθρός μας παραμένει η διαδικασία
του αποπροσανατολισμού και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που φτάνουν
πυκνότατα στα όρια της ακρότητας.
H δυνατότητα αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων που αποτελεί ύψιστο
αξίωμα και υπέρτατη αρχή της ανθρώπινης ύπαρξης, καθίσταται σχεδόν
ανέφικτη, και δυσχερέστατη, γίνεται έστω και η προσαρμογή στη φάση της
υποκειμενικής ερμηνείας λόγω της σκόπιμα επιβεβλημένης διαστρέβλωσης. H
διαστρεβλωμένη εικόνα της κοινωνίας δυσχεραίνει αφάνταστα την προβολή της
ελεύθερης σκέψης με γνώμονα την απλή λογική. Διερωτάται κανείς ποια είναι η
αρχή που διέπει την κοινωνία, το σύνολο των ανθρώπων που την συγκροτούν και
ποιές οι πραγματικές επιδιώξεις τους.
Από τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός μας συνάγονται συμπεράσματα
ουσιαστικά, εμπειρίες τραυματικές από τη συμπεριφορά εκείνων, που αδυνατούν
λόγω σκοπιμοτήτων ν? ατενίσουν την πραγματικότητα. Κι όλο περιστρέφονται
στην περιφέρεια του κύκλου μα ποτέ δεν φτάνουν στο επίκεντρο του. Κι έτσι
μένουν σ? αυτό που φτιάξαν σ? ένα κόσμο αχαλίνωτο, σε μια κοινωνία
ακατανόμαστη λες και δεν διδάχτηκαν τίποτε από διχασμούς, από παγκόσμιους
πολέμους, από ενδοτισμούς και από εμφυλιοπολεμικές περιόδους. Εκείνοι
λάτρεψαν πιο πολύ την εμπέδωση της ανασφάλειας, την άμετρη διχόνοια, τον
εγωισμό και τον ατομισμό, καθώς και τη μετέωρη μισαλλοδοξία. Αρχές, ιδανικά
και αρετές παρακάμφθηκαν με ευελιξία από χαρωπούς ?επιτυχημένους? και
υλιστές κακούργους, που έσερναν για πολλές δεκαετίες τα ποίμνια,
χαράσσοντας το νέο πρότυπο του τεταρτοκοσμικού μοντέλου.
Οι σωρευμένες και ατελείωτες μάζες των ?προεκλογικών συγκεντρώσεων ?
υπήρξαν στ? αλήθεια ζωντανοί άνθρωποι ή ζωντανοί - νεκροί; H ψυχολογία της
μάζας λειτούργησε άριστα και το ηγετικό και προσωποπαγές αρχηγικό σύστημα
μικρών και μεγάλων κομματικών σχημάτων εθριάμβευσε, κακοποιώντας βάναυσα
τους εθνικούς μας προσανατολισμούς και αποδεικνύοντας περίτρανα ότι καθένας
από μας - μικρός ή μεγάλος - έγινε τύραννος και εχθρός του εαυτού του.
Δηλαδή, ο μεγαλύτερος ανθέληνας έγινε εν ολίγοις ο σημερινός
Νεοέλληνας._Κ.Β.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ; ...ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Γιάννης Σημαντήρας
Τί 'ν' η Θεσσαλονίκη μας; Μήν' είν' ο Πύργος, το Σέιχ-Σου, τα Κάστρα, η
?Ανω Πόλη; Μήν' είν' ο Π. Α. Ο. Κ., η ?Εκθεση, η Καμάρα, ο Αϊ-Δημήτρης;
Μήπως είν' η Καλαμαριά, ο Βαρδάρης, η Εγνατία; Ρε, για κοίταξε τι ακανθώδη
ερωτήματα ταλανίζουν τους εξ Αθηνών δημοσιογράφους/ταξιδευτάδες, όταν
καλούνται να συντάξουν τα περιβόητα και καραδιαφημισμένα αφιερώματα στη
Θεσσαλονίκη! Κι αν έχουν δύσκολη δουλειά, πολύ μην τους λυπάσαι: χαρμάνηδες
για απόδραση από το νεφόπληκτον (και πολλά άλλα εις -όπληκτον) άστυ, κάνουν
κρα για τσάρκες στην Παραλία, για Κρικελο-κατανύξεις και
μεζεδο-ολονονυχτίες, ζητιανεύοντας από τη Νύμφη του Βορρά την αποτίναξη του
άγχους, που τους σιγοτρώει τη ζωή, εκεί στη υδροκέφαλη υπερ-μεγαλούπολη του
ατέρμονου συρεκιέλα... Για μια μερίδα Αθηναίων γραφιάδων, η συν-πρωτεύουσα
και οι άνθρωποί της (έτσι, όλοι χύμα κι αδιάκριτα, σε μια κατηγορία)
αποτελούν αξιοθέατα, ενίοτε γραφικά. ?Ερχονται, περιχαρείς, επιδίδονται σε
συλλογή πληροφοριών (τι σημασία που δεν αναφέρουν πάντα τις πηγές;),
τραβάνε τις φωτογραφίες τους, η Αριστοτέλους, ο Μύλος, τα "τοπία"
...ποζάρουν καμαρωτά στο φακό, ξέρουν ότι τα απαθανατίζεις, αναλώνονται σε
πορτρέτα ντόπιων "δημιουργών", των ίδιων και των ίδιων (α, ρε, πουτάνα
δημοσιότητα!), χαρτογραφούν τάχα μ' δήθεν την κίνηση της φτωχομάνας, λες
και τους ήπιε ποτές η υγρασία της στις πέντε το πρωί σα βγαίνεις για
δουλειά, λες και παστώθηκαν ποτέ στα λεωφορεία της, α, κάνουν και το
κλάμπινκ τους και ...απέρχονται ικανοποιημένοι. Οι εξαιρέσεις δεν απαλύνουν
τον κανόνα, τον κανόνα να σ' αντιμετωπίζουν εσένα και την πόλη σου ως
αντικείμενο προς πώλησιν. Αλλά τους την φυλάμε και μεις: Είστε να κατέβουμε
όλα τα σαλονικιώτικα έντυπα στην Αθήνα και να την αλώσουμε, να βγάλουμε στη
φόρα κάθε μυστική γωνίτσα της, να αναμασήσουμε κατεβατά επαίνων για
ασήμαντους παραγοντίσκους της, να το κάνουμε κατά συρροήν και κατ'
εξακολούθησιν; Μόνο έτσι θα πάψουν να μας θυμούνται κάθε που δε βρίσκουν με
τι να γεμίσουν τις σελίδες τους._Γ.Γ.Σ.